"The narrative of the corporate headquarters is one of individuals who possess an enthusiastic if inconsistent desire to build a new Arcadia for American commerce away from the corrupt, dying city."
Uit: Pastures of Plenty: Thirty Years of Corporate Villas in America, Jory Johnson
“De theaterzaal krijgt zijn definitieve vorm in de barokke hofcultuur. De hoven vestigen zich bij voorkeur buiten de stad. De Medici's, het prototype van het barokke hof, verhuizen naar het Pitti-paleis; de Franse vorsten naar Versailles. Ze wonen niet in de stad maar in een paleis, en vormen er een afgescheiden, gesloten, zelfgenoegzame wereld. De omliggende natuur is veel gemakkelijker te ordenen en tot tuin te transformeren dan de reële stad tot ideale wereld, en de hofgemeenschap sluit zich gemakkelijker rond de vorst als centrum van een geordende en prachtige wereld in een paleis dan in de reële, onzuivere en onbeheersbare stad.”
Uit: Over Theatraliteit, Bart Verschaffel
“This new society, this new man, could not develop in the old human dens fashioned in the image of a discredited social order. A special environment and appropriate structures were indispensable. But this environment was not conceived merely as a reflection, or material “translation,” of the new society; it had to be created immediately, since only by living in it would man as he was become man as he was to be.”
Uit: Town and Revolution Soviet Architecture and City Planning 1917-1935, Anatole Kopp
"Un homme qui sait la cour est maître de son geste, de ses yeux et de son visage; il est profond, impénétrable; il dissimule les mauvais offices, sourit à ses ennemis, contraint son humeur, déguise ses passions, dément son coeur, parle, agit contre ses sentiments."
Uit: Les Caractères, Jean de La Bruyere
“Het paleistheater is de plaats waar de gemeenschap die voor de vorst bestaat en waarop het oog van de vorst rust, zich rond hem verzamelt. [....] Het theater is niet enkel de plaats van de koninklijke blik, maar de plaats waar men kijkt naar de blik van de vorst en meekijkt naar wat hij ziet. De vorst ziet de voorstelling, maar ziet vooreerst hoe elkeen zijn plaats inneemt. Het geëigende voorwerp van het ideale, perfecte zien is het hof, een theatrale wereld, een wereld die door de koninklijke blik geconstrueerd, geordend en gewaardigd wordt.”
Uit: Over Theatraliteit, Bart Verschaffel
“The dissident is a body, his dissidence a postural crime [...] There are hardly any more crimes of opinion, only crimes of gesture. The confession is superseded: bodies are guilty of being out of synch, they have to be put back in the party line.”
Uit: Speed & Politics, Paul Virilio
“Le rêve de ceux qui rêvent concerne ceux qui ne rêvent pas. [....] A savoir que le rêve des gens est toujours un rêve dévorant qui risque de nous engloutir, et que les autres rêvent, c’est très dangereux, et que le rêve est une terrible volonté de puissance.”
Uit: “What Is A Creative Act” 17 mars 1987, Gilles Deleuze
“Het Paleis moest de monstruositeit opvoeren, het moest er een soort esthetische uitvoering van zijn – want zonder deze opvoering zou ze slechts de droom van [een] vorstof [sic] de hersenschim van een theoreticus zijn gebleven.”
Uit: De monstruositeit van justitie, Laurent de Sutter
“Chacun de nous est plus ou moins victime du rêve des autres.”
Uit: “What Is A Creative Act” 17 mars 1987, Gilles Deleuze
“Those who already see the emptiness in the solutions proposed by political parties, who no longer even see in the hopes raised by those parties anything but an occasion for wars with no odor other than the odor of death, are looking for a faith equal to the convulsions they are suffering, the possibility for man to recover not a flag and the endless butchering before which that flag marches, but everything in the universe which can be an object of laughter, of rapture, or of sacrifice…”
Uit: Nietzsche and the Fascists, George Bataille
Titel afkomstig uit: Postscript on the Societies of Control, Gilles Deleuze.
Foto's genomen in Evere, Machelen en Zaventem, april 2024.